Kader penaltısı

Baros atsaydı dün o penaltıyı , belki de herşey ittire kaktıra da olsa süt liman olabilirdi . Ama olmayınca olmuyor işte . Penaltı kaçırmak kötü bir duygu , gerekirse bir penaltı yüzünden Dünya Kupası bile avcunuzdan uçabiliyor . Kim kızabildi ki Baggio'ya Brezilya karşısında . Futbol olduğu sürece penaltılarda bir şekilde kaçacak elbet . EURO 2008'de az mı ağlatmadık Hırvatları . Kezman'ın penaltısı tüm ibreleri değiştirmemiş miydi? Konumuz penaltı kaçırmak . Benim hatırlayabildiğim kadarıyla bir kulübün kaderini ters yüz eden , şampiyonluktan eden en ünlü penaltı Miroslav Dukic'e aitti . Bu benim şahsi fikrimdir . Çünkü hala unutamam o yılları . Nasıl oldu peki ? 1993-94 sezonunda Deportivo La Coruna öylesine muazzam bir performans gösteriyordu ki ligin son haftasına kadar Barcelona ile çetin bir mücadelenin içine girmişti . Ligin son haftasında rakip Valencia idi . Barcelona ise Sevilla ile oynuyordu . Barcelona'dan güzel haberler geliyordu , çünkü Sevilla 2-1 öndeydi . Fakat Riazor'da Deportivo'nun tüm çabalarına karşın gol sesi yoktu . Dakikalar ilerledikçe , stres artıyor ve üstüne üstlük diğer taraftan Romario'nun beraberlik golü de gelince puanlar eşitleniyor ve bu durumda averajla Şampiyonluk Barça'nın eline geçiyordu . Sadece bir gol yetiyordu Deportivo'ya . Maçın bitimine saniyeler kala Riazor'da sevinçle karışık büyük bir endişe ve heyecan fırtınası yaşandı . Çünkü Deportivo penaltı kazanmıştı . İyi de bu kritik penaltıyı kim atacaktı ? Takımın penaltıcısı Donato idi . Fakat o da sahada yoktu . Bebeto ise bu penaltı atışına cesaret edemedi, oralardan uzaklaştı . Takımın liberosu Yugoslav Dukic koydu topu noktaya . Herkes o kadar heyecen içindeydi ki futbolcuların çoğu dönüp bakamıyordu bile . Peki ne oldu ? Evet penaltı kaçtı , top kalecinin ellerindeydi . Bütün stad sessizlik ve çaresizlik içinde olan biteni seyretmiş ve ardından son düdük çalmıştı . Maç 0-0 bitmiş ve koca bir sezon son saniyede kaçan bir penaltıyla heba olmuştu . Tarihinde ilk kez Şampiyon olacaktı Deportivo ,ama olmadı işte. Gözyaşları birbirine karışmıştı . O an tarih olmuştu , tabi Dukic'te . Neyseki 94-95 sezonunda gelen Şampiyonluk o acı seneyi unutturmuştu . Ama dedik ya , o an tarih olmuştu artık ...